นิราศเมืองเลย

   


  




         ก็ถึงกาล ห่างไกล เมืองเลยแล้ว  เสียงเจื้อยแจ้ว แว่วสำเนียง เพียงข้างหลัง

ถ้อยคำพูด จับใจ เมื่อได้ฟัง                      ฝากความหวัง จะกลับมา ถ้ายังรอ

เข้าด่านซ้าย ไปภูเรือ ถึงเชียงคาน              เมื่อวันวาน ยังแว่ว “ฮั่นแน้วก๋อ”

ประทับใจ แก่งคุดคู้ ผู้โค้งงอ                    หน้าที่หนอ กั้นกลาง แดนลาวไทย

โอ้ถนน คนเดินเท้า ก้าวเดินแล้ว               ช่างสมแนว อบอุ่น อีกสดใส

ผู้คนเดิน กินเที่ยว สบายใจ                     คนทุกวัย แย้มยิ้ม ปริ่มอุรา

พอตื่นเช้า ขึ้นมา ตอนฟ้าเปิด                   แสนล้ำเลิศ ร่วมกัน ทำบุญหนา

ได้ตักบาตร ข้าวเหนียว กับน้องยา             วาสนา ร่วมกัน ทุกวันวาร

แล้วนิราศ จากจร เชียงคานน้อง                ได้มาล่อง ลงแพ อ่างน้ำหมาน

แผ่นน้ำกว้าง สุดตา ใจแช่มบาน                วันคืนผ่าน ห่างไป ใจยังตรึง

อากาศหนาว หมอกเย็นเยือก เลือกกอดน้อง ต่างประคอง ภูเรือหมาย ไปให้ถึง

สวยงามยิ่ง อิงแอบ ภูกระดึง                    ไม่อยากถึง เวลาจาก พรากความงาม

ยานยนต์คล้อย เคลื่อนมา ชายป่าแล้ว         เห็นแต่แนว ไม้ใหญ่ ให้เกรงขาม

สงบเย็น ในวัดป่า ห้วยลาดงาม                 ยลทุกยาม สามโลกก้อง ซร้องศรัทธา

ที่ด่านซ้าย ไหว้พระธาตุ ศรีสองรัก             เป็นประจักษ์ สักขี ปรารถนา

จ้าวลาวไทย ร่วมใจสร้าง กลางคงคา           ป้องนครา เพื่อสัญญา สัจจะกัน

ถัดลงไป วัดใหญ่ ที่ใกล้ชิด                       เนรมิต วิปัสสนา ดั่งสวรรค์

ทั่วเขตคาม งามสง่า พุทธาพลัน                 มุ่งจิตอัน สงบเย็น เห็นเมืองแมน

อยู่กับวัน ปัจจุบัน ขณะนี้                        ทำความดี ก่อนดับไป ใจสุขแสน

หมั่นทำทาน มีศีลธรรม ล้ำเลิศแทน       คนทั่วแคว้น ประสบสุข ทุกข์ผ่อนคลาย