ชั้นเรียนที่ฉันเป็นโค้ช

           สามวันที่ผ่านมา  คือระหว่างวันที่ 27-29 สิงหาคม 2560 ฉันได้มีโอกาสไปอบรมเพิ่มเติมความรู้ในเรื่องการจัดการเรียนรู้ให้แก่นักเรียนโดยทำให้เด็กๆ ได้มีโอกาสคิดเป็น และสามารถดึงเอาความสามารถแท้มีอยู่ของเด็กๆ ทุกคนให้ออกมาจากการที่พวกเขาได้คิด ได้ทำ อย่างอิสระ โดยคณะวิทยากรผู้มีประสบการณ์ตรง ที่พวกท่านได้ลงมือทำจนประสบผลสำเร็จมาแล้ว จากโรงเรียน อบจ.เชียงราย  ฉันได้รับการติดอาวุธเครื่องมือการคิดมาถึง 10 แบบ  ซึ่งนักคิดที่คิดวิธีการเหล่านี้ขึ้นมาก่อนก็ล้วนแล้วแต่เป็นพวกฝรั่งมังค่าทั้งสิ้น ทฤษฎีและวิธีการใช้การคิดเหล่านี้ก็มีมานานแล้ว  แต่สิ่งที่ฉันได้มาเพิ่มจากวิทยากรชุดนี้ที่คิดว่าเป็นสิ่งที่น่าลองนำมาใช้ก็คือวิธีการออกแบบการสอนอย่างไรที่จะจัดการกับเด็กๆ ที่มีหลากหลายบุคลิกลักษณะ  หลายความต้องการ และความสามารถทางการเรียนรู้ก็แตกต่างกันออกไป  ตรงนี้ต่างหากที่ฉันอยากรู้  คณะวิทยากรบอกว่าต้องให้ความรักก่อนความรู้ สร้างคนดีก่อนคนเก่ง สร้างข้อตกลงในชั้นเรียนสำหรับนักเรียนทุกคนในชั้นเรียน  เช่นยกมือเพื่อแสดงการตอบหรือการถาม ถ้าครูไม่อนุญาตโดยผายมือไปที่คนนี้นๆ ก็จะยังใช้โอกาสในการพูด ถามในสิ่งที่ตนต้องการยังไม่ได้  คำชมเชยต้องออกจากปากของครูอยู่เป็นระยะๆ ตลอดเวลาในการสอน  มุ่งผลสำเร็จที่พฤติกรรมการเรียนรู้ ไม่ใช่ตัวเลขจากการประเมิน  ดังนั้นจึงได้ประเมินเชิงประจักษ์ได้อยู่ตลอดเวลาที่สอน

           วันนี้ฉันได้นำแนวคิดที่ได้รับจากการอบรมมาทดลองใช้กับนักเรียนชั้น ป.3 ที่ปกติแล้วแสนจะวุ่นวายและน่าปวดหัวไปถ้วนทั่วทุกตัวคน จำนวน 14 คน.... ฉันเริ่มด้วยขั้นตอนตามที่เรียนรู้มา มีสื่อการเรียนครบ... การสอนดำเนินไปตามวิธีการของมันไปเรื่อยๆ วันนี้ฉันมีแต่คำชมให้กับเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาทั้งหลาย  ตอบผิดก็ชม แต่ก็บอกว่าผิดไปนิดหน่อยนะ ประเมินตามสภาพจริงแล้ว เด็กได้คิดตามจุดประสงค์ที่ฉันตั้งไว้  เด็กทำงานได้ส่วนหนึ่งตามศักยภาพ การสอนเนื้อหาของฉันใช้ได้..แต่ ยังหลงเหลือเด็กที่ไม่เอาอะไรอีกสามสี่คน ที่ยิ่งได้ใจกับวิธีการแบบนี้  ยิ่งวันนี้ครูเป็นนางฟ้า (ตัวจริง) ก็สบายมาก ฉันจะนั่งเล่นการ์ด ฉันไม่เขียน ฉันจะเดินไปทั่วห้อง...อาจจะเป็นเพราะครั้งแรก  อาจจะเป็นเพราะโรงเรียนของฉันมีเด็กรวมรส ไม่ได้แยกห้องแบบโรงเรียนท่านคณะวิทยากร..อาจจะเป็นเพราะต่างๆ นาๆ คันใจ แต่จะลองสักตั้ง เพราะไม่อยากเห็นเด็กที่ไม่ได้เรียน และเรียนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว...เยอะเหลือเกิน ประเทศไทย

แม่…รักแท้ที่ยิ่งใหญ่

                 วันที่  ๑๒  สิงหาคมในทุกๆ ปีเป็นวันแม่แห่งชาติ  เป็นวันคล้ายวันเฉลิมพระชนมพรรษาของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9   เป็นวันหนึ่งที่ทำให้คนไทยทุกคนได้ระลึกถึงพระคุณของแม่ 

                แม่ของชาติ และแม่ของเรา  ผู้ที่มีแต่ความงดงามต่อคนเป็นลูกเสมอไม่เสื่อมคลาย  แม่คือผู้ที่ทำให้เราปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวงด้วยความรักของแม่  แม่คือผู้ที่คอยดูแลสั่งสอนเราให้เป็นคนดี  ให้เป็นที่รักของทุกคนรอบตัวอย่างไม่มีวันเหน็ดเหนื่อย   แม่ทุกคนในโลกนี้ได้ให้กำเนิดแก่ลูก   และให้ความรักแก่ลูกมาตลอด  เป็นผู้ให้ทุกอย่างตั้งแต่ลูกยังเล็กจนถึงวันที่ลูกเติบโตแม่ก็ยังให้อยู่เสมอ  ท่านคอยดูแลฟูมฟักให้ลูกแข็งแรง จนสามารถช่วยเหลือและดูแลตนเองได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แม่ก็ยังอยากทำให้ลูก ลูกทุกคนคือลูกน้อยที่แม่รักตลอดชีวิตของแม่  แม่คือบ่อเกิดแห่งความรักของโลกนี้  เป็นความรักที่บริสุทธิ์  เป็นความรักที่เสียสละ ให้แต่สิ่งดีแก่ลูกที่รัก  แม่คือนางฟ้าวิเศษที่แสนจะงดงาม ประจำตัวของลูกๆ ทุกคน  แม่เป็นทุกสิ่ง ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดในโลกนี้  ดังนั้นลูกๆ ควรมาทบทวนกันว่า ลูกรักแม่เท่าครึ่งหนึ่งที่แม่รักลูกแล้วหรือยัง  มีครั้งใดไหมที่ทำให้แม่เสียใจ  ถ้ามีสักเพียงครั้งหนึ่งนั่นก็คงจะเป็นบาปอย่างมหันต์แล้ว

                ในวันนี้เป็นวันแม่แห่งชาติ จึงควรถือโอกาสนี้บอกรักแม่ ดูแลเอาใจใส่แม่ของเรา ไม่ทำให้ท่านเสียใจและร้องไห้  ดอกมะลิสัญลักษณ์ประจำวันแม่ที่หอมละมุน ขาวบริสุทธ์เพียงดอกเดียว ไม่อาจจะทดแทนพระคุณของแม่ได้หมด  ดังนั้น การเป็นลูกที่ดี ทำในสิ่งที่ดี เป็นคนดีของสังคม คงจะเป็นการทดแทนพระคุณล้ำค่าของแม่ได้บ้าง การรักแม่ไม่ใช่รักแค่วันเดียว ต้องรักและมีความกตัญญูกตเวทีต่อท่านตลอดไป ตอบแทนพระคุณแก่ท่าน  และทำความดีเพื่อแม่กันค่ะเรารักแม่   แม่คือรักแท้ที่ยิ่งใหญ่ของโลกนี้

                                                                                        ราวัลย์  ชูชาติวรรณกุล

                                                                                          ๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๐